Intussen in het asiel: Brexit bij Stevenshage

Op 1 september doet poes Hamila haar intrede bij Stevenshage. Ze is gevonden in Katwijk. We verwachten snel een eigenaar te zien. Zo’n lief, mooi, goed verzorgd poesje moet toch een thuis hebben? We noemen haar Hamila, omdat het leuk klinkt. En omdat “hamile” drachtig betekent. Wat ze -gezien haar omvang- vrijwel zeker is…

Zes kittens

Na 26 dagen asielverblijf bevalt ze van zes gezonde kittens met dezelfde kleur als moeder: blauwgrijs. Want ja, moeder Hamila lijkt verdacht veel op een rasechte Britse korthaar. De zes piepkleine blauwe bolletjes groeien voorspoedig op tot iets grotere blauwe bolletjes. Ze lijken volbloed Britjes. Maar ja, we weten natuurlijk niet wie vader is. Voor hetzelfde geld is het een teddybeer. Of een ratelslang.

Gevreesde Brexit

Deze week is het eindelijk zover, het moment waarop vele mensen hebben gewacht en het moment dat wij, de medewerkers, hebben gevreesd: Brexit bij Stevenshage. Gevreesd? Ja, eigenlijk wel want ga maar na. Aantal liefhebbers: mega. Aantal kittens: zes. Kans op ontevreden klanten: 100%. (Naast een te verwaarlozen aantal blije baasjes.) Maandagavond gaat de annonce op dierenasiels.com en Instagram, minuten later barst het internet bijkans uit zijn voegen over de blauwe bolletjes.

Volgnummers

Hoewel de deur op dinsdag pas vanaf 13:00 uur open gaat, meldt zich reeds om 8:37 uur de eerste kandidaat. Een tweede volgt al snel. En de derde. We voorzien de wachtenden van warme drankjes, dekens en stoelen en een volgnummer. Om half twaalf wemelt het asielplein van gespannen wachtende kattenliefhebbers.

Ik weersta ternauwernood de neiging om in de menigte “Order, Ordaa” te gaan roepen. De vergelijking met Brexit Britain dringt zich op. Het grootste verschil is dat die van Stevenshage hoe dan ook doorgang vindt. Move over Boris: dit is Brexit Stevenshage-style.

Verwijten

Nog voor half twee zijn alle kittens besproken en gaan vele klanten onverrichterzake naar huis. Wat een feestelijk gebeuren had kunnen zijn, krijgt een welhaast grimmig tintje. Mensen voelen zich tekort gedaan, er klinkt gemor, ze verwijten ons dat we het niet goed hebben aangepakt. We hadden “geen nummertjes moeten uitdelen”. We hadden “pas om één uur nummertjes moeten gaan uitdelen”. We hadden “moeten laten weten dat ze vroeger hadden moeten komen”. We hadden dit, we hadden dat. Begrijpelijke teleurstelling uit zich in verwijten naar ons. Wat het aantal beschikbare dieren echt niet wijzigt.

De gehele verdere middag (en de rest van de week) vertellen we verbaasde bellers en andere hoopvolle klanten dat ze achter het blauwe Britse bolletjesnet vissen.

Raskatten

Ik kan me volkomen verplaatsen in mensen die een kitten in huis willen. Ik vind het ronduit geweldig dat ze daarvoor naar het asiel komen. Wat me echter verbaast, is de storm en de ophef rond deze zes. Als ik vraag wat deze katjes nou zo speciaal maakt, krijg ik standaard antwoorden als “schattig”, “mooi”, “lief”. Niemand zegt ronduit “ik zocht een raskat”.

Een maandje geleden stond een nestje van vier -in mijn ogen net zo leuke- kittens zeker 10 dagen als plaatsbaar op onze site. Waar was iedereen toen? Het resultaat is natuurlijk het belangrijkste en we zijn uiterst tevreden dat we ook dit zestal weer aan een geweldig thuis hebben kunnen helpen. Toch houden we eerlijk gezegd ook een beetje een katterig gevoel over aan deze Brexit.

Laatste blog & nieuws