Syl en ik zijn bezig om een langharige kat van zijn overtollige wol te ontdoen. Het is Shadow. (Of misschien Blaze. Zonder de chip te checken, hou ik ze nog steeds niet uit elkaar.) Ze liggen allebei te slapen – na een injectie van dierenarts Annemiek. Mijn vreugde over ons weerzien is duidelijk niet wederzijds. In wakkere toestand zijn ze geen hanteerbare kappersklanten.
In januari 2015 krijgen we een telefoontje. Een mevrouw vraagt om hulp. Teveel huisdieren, te weinig overzicht, te laat met het laten helpen van de dieren, kortom, de situatie is haar boven het hoofd gegroeid.
Marlies en ik bezoeken haar. We treffen een uitgewoonde flat aan, met overal katten. Achttien in totaal. De meeste schichten van ons weg en verstoppen zich. De eigenaar is tegelijkertijd blij en niet blij met onze aanwezigheid. Het is niet niks om op deze manier om hulp te moeten vragen. We oordelen niet, we zijn er om de dieren – en via de dieren de eigenaar – te helpen.
Ik ga in gesprek met de eigenaar over de karakters van de katten, kosten, betalingsregeling, of we katten gaan terugplaatsen en zo ja, hoeveel. We spreken af dat we eerst alle katten meenemen en later bekijken welke er teruggaan. De eigenaar gaat intussen aan de slag met het huis.
Marlies is intussen begonnen met het vangen van de katten. De eerste vier zijn redelijk te hanteren, mede door het verrassingseffect, maar de rest stribbelt fiks tegen. De katten zijn niet agressief. Ze zijn bang en willen weg, weg, weg. Daarvoor gebruiken ze alle middelen die tot hun beschikking staan, klauwen en tanden incluis.
Blaze en Shadow maken deel uit van deze groep. Zij zijn ook voor de eigenaar nooit benaderbaar geweest. Ze hebben zich verschanst onder een bed, achter een stapel vuilniszakken. Marlies moet halsbrekende toeren uithalen. Een paar uur later zit eindelijk alles in een korfje en gaan we naar het asiel. De stress van de verhuizing ebt weg en in de weken erna ontdooien de katten.
Behalve Blaze en Shadow. Die blijven ons vanonder hun prachtige wenkbrauwen argwanend aankijken. Contact met mensen vinden ze hogelijk overgewaardeerd. Het onderlinge contact van de zusjes daarentegen is innig. Ze worden samen herplaatst, besluiten we.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wie zit er te wachten op deze twee? Ze zijn prachtig om te zien maar blokkeren elke poging tot toenadering. Plaatsing als boerderijkatten is geen optie. Ze zijn geboren en opgegroeid in een flat en zouden zich geen raad weten buiten.
Na een paar maanden asielverblijf zien we minieme vooruitgang in hun gedrag. Ze eten waar we bij zijn. Soms knipogen ze terug naar ons. Ze blazen niet meer naar ons als we hun hok open doen. Echt hele kleine stapjes.
Op een dag komt er een meneer het asiel binnen die op zoek is naar twee katten. Binnenkatten. En het is niet erg als het geen knuffelkatten zijn. Hij maakt met alle katten een praatje. Met Blaze en Shadow krijgt hij geen contact. (Anders zou dit blog zijn begonnen met ‘er was eens’. Zoals in een sprookje.)
De karakterbeschrijving van de zusjes schrikt hem niet af. We praten met hem, geven hem alle informatie, vragen hem om er een nachtje over te slapen. En nog een. We vragen hem “wat nou als ze altijd bang zullen blijven?”. Hij denkt er serieus over na en zegt dan “Ze mogen helemaal zichzelf zijn bij mij. Als ze zich uiteindelijk maar een beetje durven te ontspannen. Ze hoeven echt niet op schoot te komen.”
We wikken en we wegen en besluiten dan dat het een mooie kans is voor Shadow en Blaze. Want zoveel kansen hebben ze in al die maanden niet gekregen.
Jonne brengt ze naar hun nieuwe thuis. Langzaam, héél langzaam, wennen Blaze en Shadow. Om de paar maanden gaan we op huisbezoek. Voor vlodruppels enzo, zodat het groeiende vertrouwen tussen baas en katten niet wordt geschaad. En elke keer zijn de berichten beter. Inmiddels (ruim twee jaar verder) kan de baas hen nu aaien. Ze zijn echt thuis in hun huis.
Deze week zijn Blaze en Shadow terug in het asiel voor een logeerpartij. Hun huis wordt verbouwd, een mooi moment voor een APK-tje. Winterjas verwijderen, urine nakijken, gebitscheck, manicure. We verwijderen een vracht ondervacht en door een waas van warrelend donshaar kijken Syl en ik elkaar aan: het verhaal van Blaze en Shadow is een ‘win’.
Laatste blog & nieuws
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Vandaag: Paas Bake Sale
Kom op zaterdag 30 maart tussen 13.00 en 16.00 uur naar het asiel en sla je slag aan onze gebakkraam vol heerlijke zelfgemaakte lekkernijen. De opbrengst is voor de asieldieren en wordt ook nog eens verdubbeld door Stichting DierenLot! Zien we jou de 30e?
