Intussen in het asiel: Beth Mead

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Bad Meat? Bád Méat?! Wie noemt er nou een kat ‘bedorven vlees’… is-tie ziek ofzo? “Beftfh Mieddd” zegt Marlies verontwaardigd, “dat is een hele goede voetbalster”. Het is half juli, we zitten volop –en niet altijd geheel vrijwillig– in de Europese vrouwenvoetbal-namen. Beth blijkt drachtig. Ze is zelf net een jaar oud, een tienermoeder, noemen we dat hier. Super lief, knuffelig en aanhankelijk. De verwachte blije eigenaar blijft uit.

Moederpoes Beth Mead met haar kittens bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Vier kittens

Afgelopen maandag om half negen komt Eline melden dat Beth is bevallen van vier kittens en dat het helemaal niet goed gaat met het gezin. De kittens zijn nog kleddernat en liggen in een hoopje te schreeuwen, naarstig op zoek naar melk, maar zitten verstrikt in een kluwen van elkaars navelstrengen die door hun pogingen een tepel te vinden, steeds verder onontwarbaar raakt. Beth zelf zit er gestrest bij en geeft geen druppel melk. Eline grijpt in en fungeert als surrogaatmoeder; knipt navelstrengen door, droogt kleintjes af, haalt placenta’s weg, coacht kinderen om een tepel te zoeken en moeder om haar kinderen te wassen. Beth is, nu Eline bij haar is, meteen een stuk rustiger. Ze lijkt nog steeds weeën te hebben.

Stuitligging

We zien de kittens stiller worden en minder op zoek naar melk. Ik los Eline af als die een andere kat naar de dierenarts gaat brengen. Beth wil wel wat eten maar voornamelijk ook aandacht en aanmoediging. De kleintjes krijgen wat elektrolyten van ons en hervatten hun zoektocht naar melk. Ik geef het je te doen: zonder zicht of gehoor, uitsluitend op de geur en de tast in zo’n bontjas een tepel vinden, stug volhouden ook al komt er niks uit terwijl je broertjes en zusjes intussen verwoede pogingen doen om precies diezelfde tepel te bezetten.

Dan beginnen de weeën duidelijk vaker en sterker te komen en wordt nummer vijf geboren in stuitligging. Het kost moeder behoorlijk wat moeite om hem eruit te werken. Stress, pijn en lichaamssappen in alle varianten en bij de menselijke toeschouwers zorgen in alle varianten. Soms is niks doen echt heel erg moeilijk. Kortom, het wonder van de geboorte…

Moederinstinct

Kort na de geboorte van nummer vijf gebeurt waar we zo vurig op hoopten. Kennelijk hebben alle hormonen die vrijkomen tijdens de bevalling plus het zorgen voor het laatste kitten plus de rust die onze aanwezigheid wellicht brengt, ervoor gezorgd dat de ‘moeder-schakelaar’ bij Beth omgaat: ze breekt de vliezen en begint de kleine te wassen, die op zijn beurt wereldkundig maakt dat hallo! zijn longetjes en stembanden prima werken. De navelstreng bijt ze vakkundig door en maakt ook de nageboorte –waar we even op moesten wachten– soldaat. Wat nog fijner is: er begint melk te vloeien. Helpen met nageboortes en droog wrijven kunnen we prima, maar melk uit een kat persen is een stuk lastiger…zo’n moederlichaam moet het toch maar allemaal zien te fiksen.

Katten zijn over het algemeen goede moeders en meestal hoeven we niet in te grijpen. Veel poezen vinden het ook prima om alles alleen te doen, Beth blijkt meer een teamspeelster. Maandag hebben we om beurten kraamdienst. En zo zit ik dan in de quarantaine dit stukje te schrijven. Beth doet een welverdiend hazenslaapje, de kleintjes hoor ik afwisselend smakken en snurken. Alles is weer zoals het moet zijn.

Hardhandig

Niet dat poezen, Beth ook niet, nou zoetsappige moeders zijn. Wij mensen zijn geneigd om alles voor die kleintjes te willen regelen. “Kijk, hier is de tepel en dan moet je je pootje zo zetten en dan je tongetje zo krullen…”. Welnee, zeggen poezemoeders, je zoekt het maar uit. Ik zorg voor warmte, geborgenheid, eten en een schoon nest. Óf je vindt de tepel, óf niet. Zo niet, dan moet je doorgaan met zoeken. Moeder kijkt ook niet perse uit waar de kleintjes zijn als ze gaat liggen en of iedereen wel genoeg slokjes melk neemt. Ook bij het wassen gaat ze meestal vrij hardhandig te werk.

Concurrentie

De onderlinge concurrentie tussen de kids om de beste tepel is pittig. Nog geen 24 uur oud, slaan ze elkaar duchtig om de oren met hun mini nageltjes die ze nog niet kunnen intrekken maar wel vlijmscherp zijn. Dat gebakkelei zorgt automatisch voor ontwikkeling van de spiertjes en coördinatie. Dus wie zich afvraagt waarom katten zo volhardend zijn? Dat leren ze van hun moeder…

Dit gezinnetje (de kittens heten, volledig in Beth Mead-thema: Arsenal, London, Six, Wembley en Nike) is voorlopig niet beschikbaar voor herplaatsing en kan ook nog niet gereserveerd worden. Voor beschikbare kittens klik hier. Staan er geen foto’s? Dan zijn er geen plaatsbare kittens.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste blog & nieuws

Nieuws
11 oktober 2024

Met de nieuwe Beestenbende het najaar in

Die knappe Griekse man op de cover van ons lijfblad is onze Artopoios! Hij zoekt een huis zonder breekbare spulletjes. Poes Vivian en hondje Djacky laten weten hoe het nu met hen gaat, onze hovenier vertelt over de biodiversiteit in ons hondenbos, en voor vrijwilligster Reyhan is eigenlijk elke kat speciaal.

Nieuws
8 oktober 2024

Honderden bezoekers en recordopbrengst op Open Asieldag!

Met een stralend zonnetje, tientallen vrijwilligers, honderden bezoekers en een recordopbrengst van ruim 8000 euro kijken we terug op een fantastische Open Asieldag. Klik snel door voor de foto’s en video’s!

Nieuws
7 oktober 2024

Drukte bij zonovergoten Open Asieldag!

VIDEO | Mede dankzij het mooie weer was het een drukte van jewelste afgelopen zaterdag bij onze Open Asieldag! Lokale omroep Centraal+ maakte er een video over. En vanmorgen vroeg blikte onze asielbeheerder Nicolette terug in de Ochtendshow. Kijk en luister het hier terug!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren