Intussen in het asiel: Beetje vies

Werken met dieren is niet schoon. Dagelijks ervaren we dat het shirt of de broek die we ’s ochtends frisgewassen en vol goede moed aantrokken ineens, nu ja, niet meer zo schoon zijn. Ook wij zeggen soms gewoon hartgrondig ‘ieeuww’. (Bij mij is dat bijvoorbeeld eten dat aan de verkeerde kant uit een dier is gekomen en dat nog op lichaamstemperatuur is bij het opruimen. Wormen zijn een goede tweede. Over een combinatie van de twee wil ik het liever niet hebben.)

^{Strip van Leids cartoonist Maarten Wolterink, gebaseerd op het asielleven. Klik op de afbeelding voor meer asielstrips.}

Verwaarlozing

We weten uit ervaring dat het een hele klus is om jezelf/een dier/een huis/een asiel schoon en netjes te houden. Door de jaren heen hebben we regelmatig mensen geholpen bij wie het dagelijks leven boven het hoofd is gegroeid. Soms hebben ze pech gehad met hun werk of relatie, soms heeft hun fysieke gezondheid hen in de steek gelaten en soms hebben ze psychische problemen. Dingen die ook ons allemaal kunnen overkomen. Vaak, in een poging om zich wat beter te voelen, neemt zo iemand nét iets meer dieren in huis dan verstandig. De combinatie van factoren kan tot verwaarlozing van zichzelf, hun huis en hun dieren leiden. Hulpverleners van de mens kloppen voor de dieren gelukkig vaak bij ons aan. In de loop der jaren zijn we zodoende in heel wat huizen en situaties te hulp geschoten.

Plakkerig

Jaren geleden gingen Marianne en mijn voorganger Leen op pad om een hond op te halen. Leen nam plaats op de bank, Marianne koos – verstandig, naar later bleek – het uiterste puntje van een stoel. Tijdens het gesprek viel het Marianne op dat Leen gebiologeerd naar de muur zat te staren. Toen ze hem daar later naar vroeg, bleek dat hij zich de hele tijd had zitten afvragen hoe a) er een sok op de muur terecht was gekomen en b) die de regels van de zwaartekracht kon tarten. Pas toen hij bij het opstaan met moeite de bekleding van de bank achter zich liet, werd het hem duidelijk: alle oppervlakken in het huis waren bedekt met een kleverige film van vet en rook.

Zinkende puinhoop

Midden in een vrieswinter, midden in de nacht werden Syl en Leen opgeroepen naar een zinkende woonboot. De boot lag tot de nok toe vol met spullen, kranten, dozen, flessen, afval, kleding. Op zoek naar de vele dieren die zich, al dan niet in kooien, aan boord zouden bevinden, waadden ze hier tot hun middel doorheen. Terwijl de brandweer hen tot haast maande want zinkend schip, moesten ze alle zakken en dozen en andere ondefinieerbare items één voor één optillen. Uiteindelijk kwamen er 5 katten, 2 konijnen, 5 vogels en 1 hond levend uit de puinhoop. Daarnaast vonden ze een aantal smerige kooien en dieren die al een tijdje dood waren.

Lopend tapijt

Zelf ging ik met Marianne op huisbezoek bij een eigenaar met gezondheidsproblemen om de hond te evalueren voor herplaatsing. Vrolijk (nou ja, in ieder geval luid) blaffend werden we begroet door een groot langharig lopend tapijt. De drempel in de woonkamer was glibberig van vet of olie. Helaas merkte ik dat pas toen ik al uitglijdend half de kamer in gelanceerd werd. Door de gang lopend, onze voeten plakkend aan de vloer, in een hoek lag een schimmelende zak broodjes. We lijnden de hond, die nattigheid begon te voelen, aan. Zeven verdiepingen naar beneden in een lift met een starende hond; voor ons gevoel duurde het een eeuwigheid. Buiten kon Marianne nog net vermijden dat ze een paar vingers kwijtraakte toen ze de riem van me overnam. Uiteindelijk besloten we samen met de eigenaar om de hond – gezien leeftijd, fysieke problemen en gedrag – niet via het asiel te herplaatsen. Gelukkig hadden we in het asiel nog een verschoning liggen, zodat we niet de rest van de dag de geur van het huisbezoek bij ons hoefden dragen.

Lekker warm

Annika en Syl halen drie hondjes – die al maanden niet meer uitgelaten worden – op uit een huis met de thermostaat op 26 graden. Verder laat ik dit aan de verbeelding van de lezer over.

Katten zijn weer een hoofdstuk apart. Een huis barstensvol spullen + katten “ergens” in huis =  je door afval, glas, uitwerpselen, etensresten en wie weet wat nog meer heen worstelen. Marlies is er inmiddels een expert in geworden.

Zeldzame algen

Tientallen kooien met koppeltjes vogels van de meest bijzondere soorten, ooit met zorg uitgezocht. De bodem, waarvan je weet dat de kooien er eentje moeten hebben, is niet meer zichtbaar door een centimeters dikke koek van uitwerpselen en voer; in de waterbakjes hebben zich zeldzame soorten algen het zich gemakkelijk gemaakt.

Schrijnende voorbeelden zoals deze zijn van alle tijden. We hopen dat we helpen om mensen een nieuwe start te bieden. Na afloop lachen we gezamenlijk de misère weg. Het is lachen om maar niet te hoeven huilen.

Laatste blog & nieuws