“Nou dat heb ik dan maar weer mooi achter de rug” zegt Marlies na het ontsmetten van een kattenquarantaine en trekt het schort uit dat ze had aangetrokken ter voorkoming van chloorvlekken in haar kleding. Tevreden zet ze haar handen in de zij. Even vergetende dat er ontsmettingsmiddel aan haar handen zit waardoor haar T-shirt alsnog twee witte handafdrukken in de zij heeft staan. De rest van de dag en nog veel langer doen we alsof we schrikken dat Marlies ineens twee handen om haar middel heeft.
Overleven met humor
Superflauw natuurlijk. Humor (of wat daar voor doorgaat) is voor ons een overlevingsmechanisme. Het verschil tussen met je hoofd tegen de muur gaan bonzen of met nieuwe moed toch de volgende dag weer beginnen. Een dag niet gelachen, u weet wel… Practical jokes kennen bij Stevenshage een lange traditie, ook buiten het 1 april-kader. Kleine dingen als een nepspin in een voerbak (die grap mislukte trouwens). Maar ook grappen die iets meer voorbereiding vergen.
Gevaarlijke hond
Op een dag kregen we een hele grote knuffel-Pluto, u weet wel die van Mickey en Donald, die gewoonweg smeekte om er iets mee uit te halen. Pluto kreeg dus een eigen kennel en werd op de hondenlijst gezet. Met waarschuwingskreten “Pas Op, BIJT!” en “Voorzichtig, Gevaarlijke Hond!”. Er werd een uitgebreid sprookje omheen bedacht. Dat de hond vier mensen verwond had. Er werd zelfs een compleet bloedspoor in de richting van de kennel gefabriekt omdat hij “ook Leen (de toenmalige beheerder) gebeten had”. Dit verhaal was wat Marianne te horen kreeg na haar weekend. Syl bereidde haar met een stalen smoel voor op de situatie. “Hij zit in kennel 12. Echt voorzichtig doen hoor, geen risico’s nemen.”
Waarschuwingsborden
Marianne, toch niet voor een kleintje vervaard, ging met zichtbare schroom richting de kennel. Vanuit de verte zag ze de waarschuwingsborden al hangen. Deed toch nog een stapje dichterbij en zag…pluchen Pluto. Door de deur zagen we alle emoties op haar gezicht langskomen. Uiteindelijk wonnen de opluchting en haar gevoel voor humor het van irritatie en het gevoel ‘erin geluisd te zijn’.
Volle agenda
“Niet teveel afspraken maken voor de eerste dag na mijn vakantie hoor”, zegt Marlies. Zij start begrijpelijkerwijs graag rustig op. “Is goed hoor” zegt Eline langs haar neus weg. Om tijdens Marlies’ afwezigheid de hele wéék propvol te plannen met pseudo-afstand afspraken, dierenarts bezoeken, rondleidingen en ritten om spullen op te halen. De eerste blik die Marlies op de agenda werpt na terugkeer spreekt boekdelen. Gelukkig is Eline’s pokerface niet 100% waterdicht en al snel kunnen ze er samen hartelijk om lachen.
Kleine lettertjes
“Wil jij even een labeltje printen?” vraag ik aan Marianne, die toch al bezig is met de labelmaker. Ik wil de inlognamen van de diverse computers op de monitor plakken. “Het moet wel klein, zodat het op de rand van het scherm past”. Op de foto het labeltje dat ik overhandigd krijg… en pas na veel opmerkingen over leesbrillen, ouderdom en grijze haren krijg ik uiteindelijk het gewenste plakkertje geleverd.
Griekse kalender
Een paar weken later krijg ik de kans voor revanche. Marianne zit aan de telefoon en wil weten op welke dag een bepaalde datum viel. Waarop ik soepeltjes de kalender van de Griekse Vrouva Farm (naast mijn bureau) aan haar overhandig. Het duurt even voordat het kwartje valt (Griekse letters lijken in eerste instantie op ons alfabet) en ik de kalender rakelings langs mijn hoofd voel suizen.
Moederpoes Venco
Marlies houdt van practical jokes en we vonden het hoog tijd voor revanche. Het was op dat moment behoorlijk druk in de quarantaine met moederpoezen en kittens. Het laatste waar je dan op zit te wachten is, inderdaad, nog een moederpoes erbij. Van verschillende samenzweerders – collega’s, vrijwilligers – kreeg ze in haar weekend appjes over een hele leuke nieuw binnengekomen zwarte moederpoes met een stuk of zeven kindertjes. De poes heette Venco en de kindertjes hadden namen gekregen als Droppie, Kokindje, Jujubes. Op haar eerste werkdag troonden we Marlies mee naar de quarantaine, met verhalen over Venco, hoe vies ze alles maakte en hoe moeilijk het allemaal was met de kittens. Verkouden, drukte, eerste dag terug, Marlies was op z’n zachtst gezegd niet blij. Totdat ze bij het hok van moeder Venco aankwam en daar een gezinszak drop zag liggen. Waarna de eerst binnengekomen zwarte kat natuurlijk alsnog Venco ging heten.
Onze grappen hebben absoluut een hoog je-had-erbij-moeten-zijn gehalte. Maar vanuit de gedachte “altijd blijven lachen” zijn we van plan om er nog heel lang mee door te gaan…
Laatste blog & nieuws
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
