In oktober 2014 wordt er afstand gedaan van een kruising Staffordshire terriër genaamd Thunder. Hij is dan 8 maanden oud. Een prachtige hond, blauwgrijs met wit gevlekt. Onstuimig en vriendelijk. Zijn eigenaar heeft moeite met zijn gedrag tegenover bezoek in huis. Té vriendelijk zullen we maar zeggen.
Op zich niet ongewoon voor een hond van dit type en deze leeftijd en vol goede moed gaan we aan de slag om hem te herplaatsen. Toch blijkt al snel dat hij niet helemaal doorsnee is.
Als hij aandacht wil, als hij niet met prikkels van buitenaf kan omgaan, als je hem vraag om iets niet te doen, pakt hij met z’n bek je trui of je jas of je arm en laat niet meer los. Of hij omklemt je been. Luistert niet naar opdrachten, reageert niet op snoep. Het werkwoord “thunderen” ontstaat.
Daarnaast kan hij buiten ineens angstig reageren op dingen. Zo staan er een paar levensgrote oranje kunststof koeien vlakbij het asiel. Na een paar keer er gewoon langs te zijn gelopen, raakt hij ineens in paniek en duurt het weken om hem er weer aan te helpen wennen. Ook is hij onzindelijk. Altijd als je hem komt halen ligt er een verrassing in z’n kennel (wel netjes begraven in z’n deken, dat wel).
Uiteraard doen we ons best om hem te helpen. We beperken we het aantal mensen dat hem mag uitlaten, we geven hem een gentle leader en gaan gericht met hem trainen. Desondanks worden er nog regelmatig mensen “gethunderd”.
Al met al kun je je afvragen of hij wel plaatsbaar is. Wie wil dit in huis hebben? Daarover bestaat echter geen twijfel. Thunder is namelijk ook een hele lieve en zachtaardige hond die heel mensgericht is. Zijn vaste uitlaters zijn dol op hem. Hij is sociaalvaardig met andere honden en doet regelmatig hardloopwedstrijden met mijn eigen honden (kruising windhond en grote poedel) in het asielbos. Zij zijn sneller en wendbaarder maar Thunder is een uitstekende verliezer.
Zo gaat hij kleine stapjes vooruit maar moet nog zoveel leren voordat we iemand aan hem kunnen voorstellen, laat staan mee naar huis durven geven. We besluiten dat we daarvoor hulp nodig hebben.
Annette en Clemens van Stichting Hond in nood hebben vaker met dit bijltje gehakt. Ze zijn ervaren in het rehabiliteren van honden en willen ons helpen met Thunder. Zij komen tot dezelfde conclusie als wij: een ongelooflijk lieve en zachtaardige hond die te sterk reageert op prikkels en helaas geleerd heeft om aandacht af te dwingen. Met zijn bek.
Ze gaan met hem aan de slag en merken wat een slimme en leergierige hond hij is. En passant steelt Thunder ook de harten van Annette en Clemens. Zo’n hond is het nou eenmaal. Hun aanpak is om te voorkomen dat hij in de fout gaat en om hem ander gedrag aan te leren dat voorkomt dat hij in zijn oude fouten vervalt. Dat klinkt eenvoudig…
Een tijd lang halen ze hem twee of drie keer per week op om te gaan oefenen. Intussen zetten we ons ook in het asiel met man en macht in om Thunder te helpen. Lange, ontspannen wandelingen, raggen in het bos en oefenen in zelfbeheersing. Er worden wekelijks vele uren aan hem besteed.
De dag komt dat we weer voorzichtig gaan zoeken naar een nieuw thuis voor Thunder. Af en toe meldt zich een gegadigde en elke keer zijn Annette en Clemens aanwezig bij de kennismaking. Vertellen van tevoren wat de potentiële nieuwe baas wel en niet moet doen en gaan samen wandelen. Het is opvallend hoeveel mensen zich niet aan de richtlijnen (geen aandacht vragen, niet tegen hem praten) houden. Thunder gaat dan prompt ‘in de fout’ en de kandidaten haken één voor één af. Totdat…twee mensen uit Roermond zich melden. Ze luisteren naar wat er gezegd wordt, denken erover na en houden zich aan de aanwijzingen. Ze komen na de eerste kennismaking terug en nog eens en nog eens. Zou het dan toch…?
Lang verhaal kort: op 2 januari 2016 zit een glunderende Thunder in de auto van zijn nieuwe baasjes op weg naar zijn toekomst.
De dag na zijn plaatsing loopt hondenverzorgster Marianne wat zoekend rond. Ze heeft 439 dagen lang samen met Annika voor hem gezorgd. Het gevoel van voldoening overheerst maar het is ook weer even heel erg wennen. Thunder die geen vlieg kwaad doet, maar van wie je toch behoorlijke blauwe plekken kunt oplopen. Thunder op wie je niet kwaad kan worden. Maar ook Thunder die ons een paar grijze haren extra heeft bezorgd. Thunder het blije ei.
Laatste blog & nieuws
Tijd voor Trudie: van suiker-oma tot…zwemdiploma?
Nadat moeder Trudie maar liefst zes pups grootbracht in het asiel, was het eind augustus 2023 eindelijk weer tijd voor Trudie zelf. Ze verhuisde naar haar nieuwe baasjes, die nog altijd stapelgek op haar zijn. Van knuffel-lama tot suiker-oma en van avonturen op het water tot hartgrondige dierenartshater: bekijk snel hoe het nu met Trudie gaat.
Book your English-spoken tour behind the scenes
NEW! Always wanted to take a look behind the scenes of your local animal shelter? Exclusively for our non-Dutch speaking followers, we now offer free tours in English! We are happy to show you all around our premises including our vet room, dog training facilities and our fenced dog forest. And of course you will get to meet many of our furry guests. The first tour will be on Sunday, February 16. Make sure to reserve your spot now!
Hovenier in het hondenbos: Leo van der Valk
In ons hondenbos komen natuurlijk vooral veel honden! Maar we doen ons best om die 3000 m2 bos ook geschikt te maken voor allerlei dieren, planten en bomen en zo de biodiversiteit te bevorderen. Hovenier Leo van der Valk helpt ons daar al jaren bij. Hij vertelt over inheemse struiken, omgevallen bomen en hoe een opvangplek voor regenwater best een uitdaging is in een bos waar menig hond wel van een lekker modderbad houdt…