“Hé” zegt iemand. “We zijn bijna bij de 20.000 asieldieren in Dipo (ons dierregistratiesysteem). Wat doen we met degene die het twintigduizendste dier invoert?”. De suggesties variëren – afhankelijk van wie je het vraagt – van ‘in je eentje alle asieldieren verzorgen’ of ‘de komende tien dierenartsritten uitvoeren’ tot ‘de dakgoten schoonmaken’ of ‘de depodog bakken legen’. De oplettende lezer heeft intussen wel gemerkt dat deze mijlpaal niet perse de vorm krijgt van een beloning voor de collega in kwestie. Uiteindelijk houden we het maar ‘gewoon’ op trakteren.

Konijn of hond?

En dan breekt de dag aan dat Marlies asieldier nummer 19.998 heeft ingeboekt. Iedereen is steeds meer op haar hoede met Dipo, intriges vieren hoogtij, geheime afspraken worden gemaakt en weer verbroken. Dan een telefoontje: de dierenambulance heeft een gevonden konijn opgehaald en komt dit binnen afzienbare tijd brengen. Marlies zegt oprecht gemeend tegen Conny “die kun je nog rustig invoeren hoor, daarna wordt het pas oppassen”. Tenminste, we gaan ervan uit dat haar opmerking te goeder trouw was.

Het konijn komt. Conny kwijt zich vlijtig van haar taak en voert de gegevens in. Zónder, kleine vergissing, op het nummertje bovenin het scherm te letten. Intussen heeft collega Annika in de spreekkamer een afstandsgesprek over een hond. De hond kwam voor een evaluatie en omdat het min of meer een spoedsituatie is, besluiten Annika en Marianne dat ze meteen mag blijven. Terwijl Annika het afstandsgesprek voert, klikt ze alvast op ‘nieuw dier invoeren’ en reserveert daarmee nummer – jawel – 19.999. Waardoor Conny in zalige onwetendheid winnaar wordt van de ‘beloning’. Ze moet mag trakteren.

Paashaas

Conny echter vindt dat ze om de tuin geleid is. En geeft Marianne, die totaal onschuldig is in deze, de schuld. Of eigenlijk geven we elkaar allemaal de schuld. En vinden dat iedereen, die ander dus, moet trakteren. Uiteindelijk trekken we een bejaarde chocoladepaashaas uit onze snoeplade, die Conny in stukken mag breken en ronddelen. Met deze lading suiker achter de kiezen is iedereen weer zoet. Al wordt er nog lang na-geëvalueerd over wie nou echt de twintigduizendste zou zijn geweest als… dan…

Nummer 19.998 is een zwerfkat die we Parsons noemen en die, als zijn baasje hem een dag later ophaalt, Mephisto blijkt te heten (beide geniale namen).

Nummer 19.999 is afstandshond Jazz, een kruising Mechelse herder van drie jaar oud die inderdaad tapdansend door het leven lijkt te gaan.

Nummer 20.000 is zwerfkonijn Padmé (hallo Star Wars-namen-thema) die net zo knap is als het personage waar ze naar vernoemd is en moet oppassen dat ze niet over haar lange hangoren struikelt.