Vorige week heeft de oplettende lezer kunnen uit het blog kunnen opmaken dat we sinds kort een nieuw kassasysteem in gebruik hebben. En in gebruik betekent in mijn geval: met vallen en opstaan leren hoe ermee om te gaan. Ik ben erg slecht in hoofdrekenen (zeker als er mensen aan de andere kant van de balie staan te wachten) en de kassa is daar juist erg goed in. Daar ben ik dus héél blij mee. ’s Middags de kas opmaken gaat ook razendsnel, al zijn OctoPos (zo heet het systeem, en nee, de naam is niet de reden waarom we het hebben uitgekozen) en ik het nog niet altijd eens over hoeveel geld er in kas moet zitten en hoeveel er die dag gepind is.
OctoPos moet echter nog veel meer kunnen (tja, 8 armen natuurlijk…) zoals facturen en aanbetalingen managen. Er komt vast nog een moment dat ik daar heel handig in ga zijn. De ‘regel wissen’ knop weet ik inmiddels blindelings te vinden…
Maandag. Mijn e-mailprogramma geeft de geest. Mijn schuld, want ik probeer, ietwat ongeduldig, om een stuk of 13 bestanden tegelijk te openen. ICT vrijwilliger (en echtgenoot) Harm moet mijn hele mailprogramma restaureren, wat toch enkele uren gaat kosten. Als ik iets doe, doe ik het goed. Ook dingen stukmaken.
Dinsdag. Vandaag heb ik gepland om de acceptgiro’s voor het verzoek om de jaarlijkse bijdrage van onze donateurs te printen. Dit zijn er bijna 2000 en uit ervaring weet ik dat dit altijd weer meer tijd kost dan ik me herinner van het jaar ervoor. Jonne biedt aan om bij de printer in de buurt te blijven om de geprinte acceptgiro’s in goede banen te leiden. Want het is verraderlijk, zo’n printer. Even niet opletten en er liggen óveral acceptgiro’s over de vloer…
Na de lunch gaan we printen. Ik heb de bijbehorende brief al klaar. Alleen zie ik ineens dat er iets in de voettekst staat dat er niet hoort. Ik zoek de layout van de brief op in het relatie-beheer programma. Even snel wissen, dan kunnen we. “Weet u het zeker”, vraagt het programma nog. “Jahaaa,wissen” zeg ik, wederom enigszins ongeduldig. En druk vol overtuiging op de knop waarmee ik de hele opmaak wis, in plaats van alleen de voettekst. Er is geen ‘undo’ knop.
Nog enigszins beduusd van mijn actie, maak ik een proefprint. Ja hoor, echt helemaal weg. Na veel vijven en zessen, back-up ophalen, wisjes en wasjes, heb ik het juiste bestand weer te pakken.
Het is inmiddels ruim 3 uur geweest, we gaan printen. Halverwege dreigt de printer nog even dat zijn toner bijna op is. Een boze blik in zijn richting overtuigt hem om toch netjes éérst zijn taken af te maken. Drie uur later trekken Jonne en ik onze jassen aan. (Nu alleen nog vouwen en in enveloppen stoppen, maar dat komt later).
Intussen zijn bestuurslid Suzan en vrijwilliger Harm, beiden computer wizards, al weken druk bezig met het vernieuwen van onze website. Harm probeert me thuis geduldig uit te leggen tegen welke problemen ze zoal aanlopen. Termen als PHP… Nisarg… MySQL, Java script… vliegen me daarbij om de oren. Mijn samenvatting daarvan is: het goede nieuws is dat de website klaar is. Het minder goede nieuws is dat de backup van de nieuwe site nog niet werkt en we daardoor nog niet ‘live’ kunnen.
Woensdag gaan Marianne en ik aan de slag met ons nieuwe online boekhoudsysteem. Want niet alleen OctoPos de kassa woont in ‘de cloud’, ook onze administratie gaat online. Wonder boven wonder gaat dit allemaal van een leien dakje. En we zijn echt wel sneller klaar dan anders.
Donderdagmiddag een hulpvraag van de balie. Het computerscherm doet raar, de letters zijn zomaar vanzelf ineens heel anders. Natuurlijk weet ik raad. Ehhm. Ik zet de computer uit. En weer aan. Het helpt. “Ja” zegt Marlies “dat kan natuurlijk ook.” We draaien ons om en genieten van de capriolen van senior asielkat Moortje, die vindt dat het tijd wordt voor haar avondeten.
Technologie. Het maakt dingen makkelijker en werkt tijdbesparend. Meestal dan. Oftewel, in de woorden van de grote filosoof J. Cruyff: elk voordeel heb zn nadeel…
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
