Intussen in het asiel: Sneeuw

Als je het asiel binnenloopt, zie je hem waarschijnlijk meteen. Moppie is een opvallende verschijning. Zijn gezicht ziet eruit alsof hij tijdens het eten in slaap is gevallen en met zijn neus in de hopjesvla terecht is gekomen.

Monster Moppie

Moppie komt in mei 2017 naar Stevenshage op verzoek van Dierenambulance Alphen aan den Rijn. Hij is tot dan toe hun ‘huiskat’, maar het nieuwe pand dat ze gaan betrekken is niet geschikt voor een loslopende kat. Bovendien hangt hij af en toe in de vrijwilligers.

Hij heeft dan al geen makkelijke tijd achter de rug. Binnengebracht met een gebroken poot, een operatie, complicaties, revalidatie, blaasgruis. Er is hem niet veel bespaard gebleven in de hoogstens twee jaren die hij op de wereld is.

Zijn vertrouwen in de mensheid is niet heel groot. Op de dierenartstafel is hij niet te hanteren. Op Syl ‘s arm staat nog steeds een aandenken aan zijn eerste bezoek aan onze dierenarts Roel.

Tatoeage

In de hal met plaatsbare katten komen we er achter dat hij andere katten niet leuk vindt. Ja, om ruzie mee te maken.

Hij mag daarom alleen in zijn eentje loslopen. Dat is natuurlijk saai en om zichzelf te vermaken verzint hij al snel een leuk spel. Als je de deur open doet, glipt hij langs je heen en rent naar het raam van de naastgelegen kattenhal. Waar uiteraard vaak ook een kat zit. En wat is er nou leuker dan een schaduw-katten-gevecht te houden door het raam… Moppie raakt hier uiterst opgefokt van, waarna wij hem dan weer moeten zien te motiveren om terug te keren naar zijn eigen kamer.

Teneinde dit ongewenste scenario te voorkomen, proberen we Moppie tegen te houden door een been voor de open deur te zetten. Hier is meneer echter Niet Van Gediend en laat dit weten door met al zijn klauwen -al dan niet bijgestaan door zijn gebit- in genoemd been te gaan hangen. Menig vrijwilliger en medewerker wordt op deze manier getatoeëerd.

Het rijk alleen

Marlies en Eline besluiten daarom tot een nieuwe aanpak. Het is vrij rustig bij de asielkatten en Moppie kan op zichzelf gaan wonen in Kattenhal 3, waar de toegang beperkt is tot een select gezelschap.

Hij vindt het top! Geen humeurige kamergenoten, geen vreemde mensen die je almaar willen aaien en voorzien van live TV. Moppie beschouwt de bezigheden van de mensen in de centrale asielhal namelijk als zijn geheel eigen realityshow. De deelnemers doen rare en onbegrijpelijke, maar over het algemeen heel vermakelijke dingen. Ook buiten heeft hij zijn eigen entertainment. Als Marianne en Annika ‘s ochtends aan komen rijden, zit hij in de buitenren klaar om goedemorgen te zeggen en te pingpongen met een hondensnoepje . Bij slecht weer wacht hij binnen, maar flitst door het luik naar buiten zodra hij de auto’s ziet.

“Sneeuw”

Als Eline buiten hokken aan het schoonspuiten is, verzorgt Moppie de quality control. Zolang de hogedrukspuit aan is, wacht hij veilig binnen. Stopt Eline met spuiten, dan kijkt hij in de  buitenren over haar schouder mee. “Je bent daar een stukje vergeten nog”. “Sneeuw”.

Want het enige dat Moppie niet kan, is “miauw” zeggen. “Sneeuw” zegt hij. “Sneeuw”. Hoewel hij zich hier een beetje voor schaamt, is hij wel mooi de enige kat die het weer kan voorspellen.

Hij krijgt een scala aan voerpuzzels, speeltjes en kickeroos om zich op uit te leven. Zijn gedrag verbetert en we leren steeds beter aanvoelen wanneer je wél en wanneer je niet moet aaien. Eline en Marlies bouwen een behendigheidsparcours voor hem.

Sinds Moppie alleen woont, heeft hij geen slachtoffers meer gemaakt. Hij zal heus nog wel eens een been voor een kickeroo  aanzien, maar we zien absoluut een toekomst waarin Moppie een eigen mens als gesprekspartner heeft. “Sneeuw.”

Lees hier de volledige beschrijving van Moppie. Wilt u kennismaken? Kom dan tijdens openingstijden bij ons langs!

 

Laatste blog & nieuws