Intussen in het asiel: Sali

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Het blog is deze week geschreven door gastblogger Marianne, hondenverzorgster bij Dierentehuis Stevenshage.

Op een woensdagmiddag, tijdens onze lunchpauze wordt hij door de dierenpolitie binnengebracht. Een heel mager zwart/wit ongecastreerd katertje. Hij kan bijna niet uit zijn ogen kijken vanwege de gele prut en ook bij zijn neus zitten dikke snottebellen (sorry, als u aan het eten bent). De weegschaal geeft 1,7 kg aan. Ook stikt hij van de vlooien die hem bijna leeggezogen hebben. Kattenverzorgster Marlies gaat direct met hem naar de dierenarts. Er wordt een aantal onderzoekjes gedaan en met de  de nodige medicijneninstructies gaat hij weer retour asiel. Als Marlies hem even later op de tafel in de dierenartskamer zet, kijkt Sali wat verwonderd om zich heen: waar ben ik?  Ook ik kom bij hem kijken en poets zijn oogjes en neusje een beetje schoon. We geven hem een hapje blikvoer en hij neemt het dankbaar aan. Dit wordt er eentje voor de hondenverzorgers. Als een katje zo’n zware niesziekte heeft dan is het het handigst dat hondenverzorgster Annika of ik hem verzorgen in verband met besmettingsrisico.

Wij hoeven theoretisch niet op de andere kattenafdelingen te zijn. En als dieren er zo slecht aan toe zijn, worden ze door het vaste personeel verzorgd. Dit katertje hangt met drie pootjes boven zijn grafje maar we hopen dat we hem daar nog een paar jaartjes vandaan kunnen houden…

We zalven zijn oogjes, geven hem antibiotica en druppelen wat fysiologische zoutoplossing in zijn neusje om het slijm te verdunnen. Ook zetten we een verdamper aan voor ondersteuning. Op hoop van zegen dat hij het gaat redden.

‘s Avonds geeft Nicolette hem weer een beetje eten. Hij is niet achteruit gegaan dus we hebben goede moed voor de nacht.

De volgende ochtend ga ik gauw bij hem kijken. Hij zit rechtop en wacht op de dingen die gebeuren gaan. Mmmmm, hij heeft niet echt wat gegeten. Eerst maar even een aai over zijn bolletje, wat zeer gewaardeerd wordt. Dan begin ik hem een beetje toonbaar te maken. Oogjes en neusje ontdoen van heel wat viezigheid. Hij vindt dat zelf wat minder maar ja, ‘t is voor zijn bestwil. Dan de rits medicijnen wat ook niet echt in de smaak valt. Maar dan vindt hij het welletjes en gaat eten. Dat is een goed teken! Ik maak zijn hokje schoon, hij heeft keurig op de bak geplast. Gepoept heeft hij nog niet, maar ja, geen idee natuurlijk wanneer hij voor het laatst gegeten heeft. Na de maaltijd zet ik hem op schoot en kijk zijn vacht na. Het stikt er van de vlooien. Hij is nog te zwak voor vlooiendruppels dus ik vraag Nicolette om DE vlooienkam. Ik zet een bakje met zeepsop naast me. Het bakje kleurt al gauw bruin van het bloed en heel wat vlooien vinden daar hun laatste rustplaats. Brrr echt geen pretje maar ja, het moet, dus verstand op nul, blik op oneindig. Sali is inmiddels moe geworden, het wordt tijd voor zijn schoonheidsslaapje. Geregeld ga ik even bij hem kijken, kam hem met De Kam der Kammen en vervolgens loop ik weer een uur te griezelen van die enge vlooien. We worden voorzichtig optimistisch, zal hij het halen? Hij doet in ieder geval zijn best.

De volgende twee dagen ben ik vrij en neemt Annika de zorg over. Marlies houdt me via de app op de hoogte en ik krijg een foto van hem. Hij gaat vooruit, eet goed en ook de medicijnen doen hun werk. Hij heeft inmiddels vlooiendruppels gekregen en zijn ogen zien er al een stuk helderder uit. Ook de snottebellen worden minder.

Na mijn weekend word ik op zondag begroet door een parmantig kereltje in de ziekenboeg. Wat is hij vooruit gegaan in die twee dagen!!!!! Zijn hok ligt bezaaid met vlooienlijkjes, geweldig!

Terwijl hij eet, verschoon ik zijn hok. Een heerlijk gevoel overspoelt mij, missie tot nu toe geslaagd, als hij deze stijgende lijn vasthoudt, gaat hij het vast redden.

Omdat hij zo vooruit gaat, is het niet meer nodig dat Annika of ik hem dagelijks verzorgen en laten we hem met een gerust hart over aan de vrijwilligers. Iedereen is dol op hem, wat een lieverd is het toch. Een weekje later verzorgt vrijwilligster Ilona hem. We krijgen de volgende dag een mailtje van haar. Een tijdje geleden is haar kater overleden en ze zou heel graag Sali willen adopteren. Of wij dat in overweging willen nemen…maar natuurlijk willen wij hem bij haar plaatsen! Hij moet nog wel gecastreerd worden maar in ieder geval is er iemand die hem dolgraag in huis wil nemen. Wat een fijn vooruitzicht!

Op een ochtend komt Marlies naar mij toe. Sali heeft niet gegeten, of ik wil kijken wat er aan de hand is. Een onbestemd gevoel bekruipt mij, het zal toch niet… Als ik de afdeling in stap, zit ie rechtop en vrolijk naar me te kijken. Hij maakt gelukkig geen zieke indruk. Ik geef hem een heerlijke knuffel, hij gaat spinnen en draait zich om naar zijn etensbakje en begint gulzig te eten. Oefff gelukkig, hij wilde gewoon eerst aandacht. Hij mag uit zijn hokje om zijn beentjes te strekken en springt op de prullenbak, alleen zit daar geen deksel op dus plopt ie in de vuilnisbak. Snel vis ik hem er uit. Hij is druk en ik geniet van zijn gezelligheid. Ik geef aan Marlies door dat hij samen met mij wilde eten en dat hij druk is: we gaan voor de volgende stap: inenten. Na de eerste enting gaat het niet zo goed met Sali, maar gelukkig krabbelt hij naar een paar dagen weer op. Bij de herhalingsenting heeft hij gelukkig geen terugval. Daarna komt de operatie om hem een ‘jeweetwel-kater’ te maken. Blijft natuurlijk spannend of dat allemaal goed gaat maar we willen van hem, al is hij nog zo lief, na plaatsing geen nakomelingen. Ook de castratie ondergaat hij dapper. Nu nog even aansterken en dan gaan wij hem binnenkort uitzwaaien. Missie geslaagd!

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren