Twee jaar niet collecteren betekende twee jaar nauwelijks contact met onze wijkcoördinatoren en collectanten. De eerste belronde leverde ook veel afvallers op: werk, ziek, gezinsuitbreiding, verhuizing, en helaas ook een aantal overledenen. En zo ging eind mei een sterk uitgedund legertje collectanten – extra gemotiveerd, dat wel – op pad met onze bekende oranje collectebussen.
Bij wijze van experiment hadden we een QR-code met een betaalverzoek op de bussen geplakt. U wilt trouwens niet weten hoeveel tijd het kostte voordat we onderling tot overeenstemming kwamen over de plaatsing van de stickers op de collectebus… QR op de bovenkant of de voorkant, QR boven de asiel sticker of eronder, één asielsticker of twéé. Afijn, uiteindelijk kwamen we tot een compromis en er is geen commentaar gekomen van de welstandcommissie.
Collectant Annegien deelt een paar van haar indrukken en belevenissen met ons:
“Eindelijk mocht het weer: de jaarlijkse collecte! Twee jaar lang konden de vrijwilligers niet langs de deuren, maar nu mochten de bussen uit het stof. Met een verbetering, want dit jaar prijkte op iedere collectebus een QR-code, zodat je ook kon doneren als je géén kleingeld in huis had.
Deurbel met camera
Het was wel weer even wennen, maar al snel wist ik weer waarom ik het zo leuk vind: je realiseert je dat de meeste mensen gewoon aardig zijn. Natuurlijk zijn er veel nee-stickers (“wij doneren op onze eigen wijze”), die ik in het begin soms pas zag wanneer mijn vinger al op de deurbel zat. En het lijkt wel of steeds meer huizen een deurbel-met-camera hebben. Toch maar vriendelijk en betrouwbaar glimlachen naar die deurbel dan, met de Stevenshagebus zichtbaar op oog- (of bel-) hoogte.
Ook weer even wennen: hoe lang blijf je wachten tot iemand open doet? Je luistert naar een aanwijzing dat er iemand thuis is: een stoel die verschuift, luchtverplaatsing door een deur die ergens open gaat. En toch gebeurt het soms dat je al bij de buren op de stoep staat wanneer de deur alsnog opengaat, zodat je tussen voordeuren heen en weer moet rennen.
Duitse reuzen
Een enkeling kende Stevenshage nog niet en niet overal wordt wat gegeven. Maar bijna iedereen reageert vriendelijk. Ze halen kleingeld tevoorschijn (en soms – hoera! – papier), maken een praatje. Opvallend vaak vertelden mensen dat hun hond of kat uit het asiel komt, of ze voor vakanties naar het pension brengen. Bij één huis wezen ze richting de woonkamer, “ons konijn komt uit Stevenshage”. Hoe ik ook keek, geen konijn te bekennen. Tot bleek dat dat enorme bonten woonkussen in de hoek twee knuffelende konijnen was. De grootste konijnen die ik ooit gezien had! Een Duitse reus, weer wat geleerd.
En meer dan eens moest ik aan asielmedewerkers “zeker de groeten doen” (bij deze, Marlies en Marianne!). Stevenshage is echt een begrip in Leiden. Na een paar dagen collecte heb ik weer vertrouwen in de goedheid van de mens én is mijn conditie met een paar kilometer en honderden traptreden verbeterd. Volgend jaar weer!”
Tromgeroffel
En dan: de telling! Vrijwilligster Elita en collega Syl zaten dagenlang in zichzelf prevelend gebogen over de biljetten en munten. Toen de klus geklaard was, mochten we raden naar de hoogte van de opbrengst. Iedereen zat ernaast want het was veel meer dan we dachten! In totaal zamelden onze collectanten 14.760 euro in. Via de QR-code kwam daar nog eens 2.051 euro bij zodat de totale opbrengst € 16.811,35 bedroeg, gemiddeld meer dan 186 euro per collectebus. Wat een geweldig resultaat!
Aan alle collectanten, coördinatoren en natuurlijk alle gulle gevers héél, héél veel dank namens onze asieldieren. Volgend jaar weer!
Heeft u geen collectant aan uw deur gezien? Doneren mag natuurlijk altijd, en mocht u overwegen om volgend jaar in uw wijk te collecteren voor de asieldieren, dan juichen we dat uiteraard van harte toe! Klik hier voor meer informatie.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
