“Maar de maatregelen zijn toch opgeheven” de meneer voor de balie is duidelijk onthutst, het meisje naast hem kijkt sip. “Mijn kleindochter had zich er nog wel zó op verheugd”.
We hebben hen net verteld dat ze niet bij de plaatsbare katten naar binnen mogen. Sinds het begin van de lockdown werken we voor de asieldieren alleen nog op afspraak. Uit noodzaak geboren – om het aantal in het asielgebouw aanwezige mensen te beperken –hebben we nu meer dan een jaar kunnen ervaren hoe goed de asielkatten reageren op het beperken van bezoekers. Zo goed dat we besloten hebben om dit te handhaven.
Vertrouwde routine
Hoe goed we bij Stevenshage en in heel veel andere asielen in Nederland ons best ook doen, als katten in het asiel binnenkomen, ondervinden ze over het algemeen stress. Onbekende geuren, geluiden, soortgenoten, nieuwe mensen, ander eten.
Gelukkig wennen de meeste katten – de een wat sneller dan de ander – aan de omgeving en de nieuwe dagelijkse structuur. Al heel vlot weten ze dat etenstijd om acht uur en om vier uur is. (Wat hen er overigens niet van weerhoudt om ook om 9, 10, 11 en alle andere uren van de dag om eten te vragen, het blijven wel katten hè.) Ze kennen de vrijwilligers. Ze weten wie er vis komt uitdelen, wie er foto’s komt maken, wie er een borstelbeurt komt geven, dat die enge stofzuiger echt aan de andere kant van het glas blijft, dat er soms honden langs de buitenren lopen en wie er met extra lekkere snoepjes aankomt om te trainen met het reismandje.
Stress
Als dan af en toe een onbekende prikkel, zoals een nieuw speeltje of een potentieel nieuw baasje ‘inbreekt’ op die vertrouwde routine kan de kat daar meestal goed mee omgaan. Hij of zij kan immers vanuit vertrouwen reageren en op onderzoek uitgaan in plaats vanuit opeengestapelde stress te denken “oh nee, wéér iets nieuws en gevaarlijks”. Om vervolgens angstig in zichzelf te keren of de toevlucht te moeten nemen tot agressie.
Volgen allerlei nieuwe dingen elkaar nou in een (te) hoog tempo op, dan krijgen de katten de tijd niet om alles te verwerken. De een kan wat dat betreft natuurlijk meer aan dan de ander maar uiteindelijk ontstaat bij allemaal stress. Stress die te voorkomen is door een routine op te bouwen en het aantal nieuwe prikkels zoveel mogelijk te doseren.
Teveel goedbedoelde aandacht
In het verleden konden er op een willekeurige middag wel zes of zeven mensen langskomen om ‘even de katten te aaien’. Op zaterdagmiddagen zagen we soms wel vijftien tot twintig mensen binnenkomen die ‘even diertjes kwamen kijken’, waarvan – ruwe schatting – minder dan een kwart daadwerkelijk op zoek was naar een kat. En de mensen die serieus interesse hadden in een kat moesten soms lang wachten omdat er zoveel klanten tegelijk geholpen wilden worden.
De katten ondervonden stress van al die goedbedoelende mensen die voor hun hokjes stonden en probeerden contact te maken. Wat meestal het laatste was waar de katten op zaten te wachten. Of katten die zich geduldig lieten aaien totdat ze dat niet meer deden. Waarna we onder het pleisters plakken probeerden uit te leggen dat ook vriendelijke katten wel eens genoeg krijgen van aandacht.
Sneller een nieuw thuis
En toen kwam Corona. Maakten we afspraken. Konden de klanten rustig te woord staan zonder lange wachttijden. Zagen de katten sneller wennen aan ons. Makkelijker worden in de omgang en daardoor sneller een nieuw thuis vinden.
“Zouden we er niet gewoon mee doorgaan…” zeiden we tegen elkaar. In contact met andere asielen blijkt men precies dezelfde ervaringen te hebben. En precies hetzelfde besluit te hebben genomen. Dus voortaan kunt u alleen nog op afspraak op bezoek bij de asieldieren. Omwille van het welzijn van onze dieren maar ook van onze klanten: we kunnen nu meer individuele aandacht geven en betere matches maken.
Rondleidingen
Dit verhaal vertellen we ook aan de meneer bij de balie, die het hoe dan ook hartgrondig met ons oneens blijft en vindt dat die katten dat best aankunnen. Hoe sneu ook voor de kleindochter, houden we voet bij stuk. De asieldieren moeten onze voornaamste prioriteit blijven. Binnenkort hervatten we – kleinschalig – de maandelijkse rondleidingen en het meisje en haar opa zijn daarbij van harte welkom.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
