Intussen in het asiel: D.

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Zijn eigenaar moet vanwege gezondheidsproblemen afstand van hem doen. Als hij binnenkomt, vinden we hem allemaal meteen Gewoon Leuk. Iets met uitstraling. Een beer van een hond, half Belgische en half Hollandse herder. Hij lijkt niet helemaal te begrijpen wat er gebeurt. Gaat braaf de kennel in als we hem dat vragen. Houdt zijn snater als hij in de kennel zit. En gaat Heel Graag mee wandelen. Dat je vervolgens als een lappenpop achter hem aan wappert, is misschien wat minder. Hij bedoelt dat echt niet rottig hoor, als stoere reu valt er gewoon heel veel in de (neus)gaten te houden.

Taken zoeken

Volgens de afstandsvragenlijst is hij gehoorzaam, lief tegen mensen en gewend om alleen te zijn. Honden en katten zijn niet zo z’n ding. Als hij met hondenverzorgster Marianne gaat wandelen, lopen poedel Trip en ik bij wijze van test het rondje mee. D. keurt de krullen naast zich geen blik waardig terwijl hij bezig is om Marianne naar álle snuffelbare grassprieten in Leiden te sleuren.

Al snel heeft hij door hoe leuk ons bos is en hoeveel (echt zóvéél) ballen zich daar bevinden, al is het niet uitsluitend ontspannen tijdverdrijf. Je merkt dat hij een taak zoekt. Bij gebrek aan echte opdrachten zoekt hij dan zelf bezigheden. Op alle ballen een keertje kauwen is taak één. Taak twee is langs het hek heen en weer rennen om indringers (werkelijk dan wel vermeend) het bos uit te jagen. Taak drie tot en met honderd zijn variaties op deze thema’s.

Noodlot

Zo gaat er een aantal weken voorbij. Hij doet keurig mee met behendigheidsoefeningen, doet enorm zijn best om netjes mee te lopen tijdens het wandelen (maar ja, die luchtjes overal) en inderdaad andere honden zijn niet zo z’n ding. Gelaten lijkt hij zich te schikken in het wachten op een nieuw thuis.

Dan op een zondag, slaat het noodlot toe. D. ziet een pensionhondje, ruikt zijn kans en haakt zijn uitlater pootje. Die languit valt, intussen uit alle macht de riem vasthoudend, maar mannetjesputter D. niet meer kan stoppen. D. grijpt de andere hond. Bijt. Hard. Laat dan los. Zijn uitlater grijpt die kans en trekt hem in die fractie van een seconde naar een veilige afstand. Het pensionhondje ligt bloedend en gillend op de grond, zijn wonden zijn heftig en diep. Gelukkig kunnen we meteen naar de weekendarts. Er komt narcose aan te pas, verschillende lagen hechtingen, een drain, antibiotica en heel veel pijnstilling.

Deze afbeelding dient ter illustratie en geeft niet de hond(en) in dit verhaal weer. Bron: Pexels/SplitShire CCODeze afbeelding dient ter illustratie en geeft niet de hond in dit verhaal weer. Bron: Pexels/SplitShire CCO

Alleen maar verliezers

Met lood in mijn schoenen bel ik de contactpersoon van het pensionhondje, die zich natuurlijk een hoedje schrikt. Godzijdank kan ze hem dezelfde dag nog komen ophalen voor intensieve verpleging thuis. Syl bekommert zich over de vrijwilligers die volledig van slag zijn door het gebeurde. Er zijn werkelijk alleen maar verliezers in dit drama.

Het duurt weken en kost behoorlijk wat geld maar het pensionhondje geneest. Wonder boven wonder lijkt hij geen blijvende gevolgen te hebben overgehouden aan deze beproeving.

Gedragstherapie

Voor D. is de vraag: is hij herplaatsbaar? Ik vind hem echt een fijne hond bij wie het stressniveau door de aanwezigheid van de andere honden in de kennel boven het kookpunt moet zijn gestegen. Maar toch. De kreten van het pensionhondje staan in mijn geheugen gegrift en je moet als eigenaar van een hondje er toch niet aan denken dat D. ineens naast je zou wonen.

Dan komt Marianne met een lumineus idee. We vragen gedragstherapeut Z. om hem een weekend mee te nemen teneinde een geïnformeerd oordeel te kunnen geven. De dag nadat hij D. heeft opgehaald, zien we zijn auto weer het asielterrein oprijden. Het hart zinkt ons in de schoenen. “Wat een geweldige hond!” roept hij lachend “Superslim. Leergierig. Trekt alleen een beetje.”. Hij komt een andere riem halen. Eentje die wat minder in je handen snijdt…

Goede match

“Ik wil hem nog een paar dagen houden” meldt hij “kijken hoe hij zich ontwikkelt.” Z. heeft jarenlange hands-on ervaring met reactieve honden (zowel tegen mensen als tegen honden) en we weten dat hij alle mogelijke veiligheidsvoorzorgen zal nemen, dus gaan we akkoord. Via de app krijgen we een foto van een D. in diepe slaap. Zo ontspannen hebben we hem nog nooit gezien. Nog geen week later – als hij voer komt halen – meldt Z. dat hij helemaal geen nieuwe hond wil. Begint dan alle positieve kanten van D. op te sommen. En dat hij D. een nieuwe naam heeft gegeven. Kortom, D. blijft bij hem. Hij zegt het zo blij dat het me ontroert.

We vertellen de eigenaren van het pensionhondje eerlijk dat D. is herplaatst. En, hoewel zij (en wij) zo’n nare en heftige en afschuwelijke gebeurtenis nooit meer mee hopen te maken, is dat bericht ook een opluchting, want zij zijn tenslotte óók hondenliefhebbers.

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren