Annika krijgt een telefoontje van een bejaarde man. Hij heeft een Amerikaanse Stafford die hij noch zijn vrouw meer kunnen uitlaten. In de tuin wil de hond zijn behoeften niet doen en ze zien geen andere optie dan om hem te herplaatsen.Er is wel één probleem: ze zijn niet in staat om de hond te komen brengen.
Dierbare huisgenoot
De volgende dag gaan Annika en ik de hond ophalen. Als we aanbellen horen we de hond al aanslaan en in de gang komt hij met veel bravoure op ons af. Waaks is ie wel, ik denk niet dat je ’s nachts zomaar zonder kleerscheuren door mag lopen. Wij worden gelukkig goedgekeurd en kunnen doorlopen naar de woonkamer. We nemen het karakter en gedrag van Blue door en Annika gaat alvast een wandelingetje met hem maken. Als alles besproken en geregeld is nemen we Blue mee. Het afscheid zorgt altijd voor veel emoties en Annika en ik moeten ook altijd even een brok wegslikken. Je neemt tenslotte toch een heel dierbare huisgenoot mee. Blue loopt gelukkig vrolijk met ons mee naar de asielbus.
Brave hond
De eigenaar had al gezegd dat Blue niet zo van autorijden houdt en dit ook niet gewend is. Als we de busdeuren open doen, kijkt hij nog nieuwsgierig naar binnen maar daar is dan alle medewerking mee gezegd. Gelukkig lukt het ons om hem de bench in te krijgen en zit hij de autorit stilletjes uit. Na een paar dagen wennen in het asiel mag hij voor controle naar de dierenarts. Hij gedraagt zich superbraaf. Hij krijgt zijn entingen, we maken een afspraak voor castratie en een gebitsreiniging.
Stafford Diablo
Een paar dagen later word ik gebeld door een jongeman die Stafford Diablo op onze website gezien heeft en interesse heeft. Gaandeweg het gesprek krijg ik het vermoeden dat de wil om Diablo te adopteren heel groot is, er is goed over nagedacht. Er ontbreekt alleen één ding en dat is: ervaring. Diablo is een lieverd maar heeft zo zijn streken en onzekerheden. Enige kennis van hondentaal is voor zijn nieuwe baas een vereiste. Ik vertel de jongeman dat we nog een andere Stafford hebben, Blue, waarvan ik denk dat die beter bij zijn omstandigheden past. We maken een afspraak en Annika laat hem beide honden zien. Blue heeft op het speelbos geen aandacht voor de jongeman. Diablo daarentegen maakt veel meer contact. Diablo is daarom favoriet.
Charme offensief
Aangezien de jongeman nog thuis woont, willen we het hele gezin zien. Ouders, zus en vriendin, die op een zondag allemaal meekomen. Nicolette en ik bespreken met het hele gezin alle voors en tegens van Diablo waaronder ook zijn raskenmerken. Omdat we vanwege corona buiten staan te praten, komen de vrijwilligers langs ons terwijl ze alle honden uitlaten. Zo ook Blue, die zich van zijn beste kant laat zien naar alle gezinsleden. Dan haal ik Diablo zodat ze ook allemaal met hem kennis kunnen maken. Hij vliegt op ze af, wordt heel druk en springt huizenhoog. De zus en moeder deinzen terug. Da’s net een beetje teveel hond, dit gaat hem niet worden. Maar de dames willen wel graag nog een keertje kennismaken met Blue. Soms denk ik weleens dat honden zoiets aanvoelen.
Meer dan welkom
Blue is op z’n allerliefst en heel rustig, terwijl hij met zijn spierbundels en punt-oren toch ook best een imposante verschijning is. De keuze wordt gemaakt, we gaan verder met Blue. Hij wordt gecastreerd, gebit gesaneerd en er volgen twee proefdagen waarna het hele gezin super enthousiast over hem is. Wat is hij lief, wat is hij gezellig, hij is meer dan welkom. Omdat de jaarwisseling eraan komt, houden we Blue nog hier en maken we de afspraak dat hij zondag 3 januari geplaatst gaat worden.
Achterpoten
Met oudjaar gaat het mis: Blue verstapt zich en loopt op drie poten. Als hij zo mank is, kan hij (nog) niet herplaatst worden. Ik bel zijn potentiële eigenaar op met lood in mijn schoenen. Wat een tegenvaller voor hem en natuurlijk ook voor Blue. Na twee weken pijnstilling gaat het gelukkig een stuk beter maar het blijft een gevoelige plek. Een aantal jaren geleden heeft Blue zijn rechter achterpoot gebroken en nu blijkt links achter dus ook zwak te zijn. Ik bespreek uitgebreid met de nieuwe eigenaar welke consequenties hier aan vast kunnen zitten. Maar overstappen naar een andere hond kán hij dan al niet meer, Blue zit in zijn hart en hij wil er 100% voor gaan. En dan komt eindelijk het moment dat we Blue mogen uitzwaaien.
Na plaatsing belt zijn nieuwe eigenaar een paar keer naar ons dat het hartstikke goed gaat. En ook dat Blue geen last meer heeft van zijn achterpoot. Wat een goed nieuws en wat een mooie match!
Kunt u om welke reden dan ook niet meer voor uw dier zorgen? U kunt altijd contact met ons opnemen om de situatie te bespreken. Klik hier voor meer informatie.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
