De zwarte poes met een witte streep op haar neus ligt zo diep mogelijk in haar mandje weggedoken. Of we alsjeblieft net willen doen alsof ze er niet is. Op 19 september is er afstand van haar gedaan. De baby bij haar thuis is zwaar allergisch en daarvoor zelfs al in het ziekenhuis opgenomen geweest. De poes leeft daarom noodgedwongen in de schuur. Geen fijne situatie voor een dier dat haar gehele, ruim elfjarige leven knus binnenshuis heeft doorgebracht. En met de herfst en de winter voor de deur.
“Her name was Lola. She was a showgirl.”
Lola laat zich gewillig onderzoeken door dierenarts Roel tijdens het medische onderzoek dat alle afstandskatten krijgen. Hij constateert een ongewoon dikke buik bij een normaal lichaamsgewicht. Een vacht die niet in topconditie is met veel schilfers en dood haar. Een afgebroken hoektand waarvan de zenuw bloot ligt. (De hoektand kan mede de conditie van de vacht verklaren trouwens.) Tijdens het afstandsgesprek verzeker ik de eigenaar -die zijn emoties verbergt achter schijnbare onverschilligheid maar het er wel degelijk moeilijk mee heeft- dat we precies zullen uitzoeken wat er met Lola aan de hand is. Zo’n dikke buik kan vele oorzaken hebben. Onschuldig zoals een beetje gas in de darmen tot nare dingen als tumoren.
“With yellow feathers in her hair and a dress cut down to there.”
Ze is totaal niet op haar gemak en eet nauwelijks. Tijdens mijn avondrondes check ik haar, maar de eerste dagen wil ze absoluut geen contact. Dan komt Barry Manilow me te hulp. Zachtjes zingen we haar toe. Langzaam ontdooit ze en geeft een heel voorzichtig kopje. Omdat mijn kippen in de rui zijn heb ik volop prachtige bruine veren tot mijn beschikking. Daarmee aai ik Lola en zing doodleuk tegen haar dat het yellow feathers zijn. Ze wordt met de dag toeschietelijker, staat op als ik binnenkom, maar de wijde wereld -lees:kattenhal- wil ze nog niet in.
“She would merengue and do the cha-cha”
We maken ons zorgen om Lola’s buik en maken daarom al na een paar dagen asielverblijf een echo. Geen vocht in de buik, geen verdachte vlekken, wel een flink grote lever. Iets wat op gruis lijkt in de blaas. Bloedonderzoek, urineonderzoek. Ze heeft geen blaasgruis. Haar bloedwaarden zijn eigenlijk goed, behalve de bloedsuikers, die zijn veel te hoog.
“Her name was Lola, she was a showgirl. At the Copa, Copacabana”
We herhalen de glucosetest en de waarde is nu nog hoger. Diabetes dus. We besluiten om het eerst met voeding te proberen. Hopelijk kunnen we zo voorkomen dat we insuline moeten gaan spuiten. Stomtoevallig (toeval bestaat niet) hebben we net speciaal diepvries diabetes kattenvoer cadeau gekregen bij onze wekelijkse bestelling Carnibest. Aangezien ze al niet best eet, is het geen verrassing dat Lola er niet enthousiast op aanvalt. Rauwe voeding is voor de meeste katten toch wel even wennen. En dan heeft Lola ook nog tandpijn. Maar de volgende dag is haar bakje wel leeg. En de dagen erna ook.
“The hottest spot north of Havana. At the Copa, Copacabana”
Af en toe doen we een glucose check, waarvoor Marlies in Lola’s oor moet prikken. Het doet hun relatie geen goed. Met de inmiddels vertrouwde kippenveer ontspant ze snel weer. Op 24 oktober moet Lola onder narcose en wordt haar hoektand verwijderd. We halen haar op als ze nog slaapt en ik kam haar vacht grondig uit. De hoeveelheid haar die van zo’n klein poesje komt, is respectabel. En dan heeft ze nog steeds een prima bontjas over. Daags erna is haar glucose torenhoog. We houden ons hart vast. De dag erna meten we het nog eens en een paar dagen later nog eens. En halen opgelucht adem als de waarden stabiel blijven.
“Music and passion were always the fashion“
Dan zie ik -vorige week ofzo- overdag ineens een zwarte poes met een witte streep op haar neus kalmpjes rondlopen. Even herken ik haar niet. Dan zie ik het ineens. Lola! Mooi zwart vachtje, buikje minder prominent, zelfs de streep op haar neus lijkt witter te zijn geworden. Ze knipoogt met beide ogen naar me en maakt op haar gemak het rondje door de kattenhal af. Neuriënd loop ik de trap op.
“At the Copaaaa, they fell in love. Copacabana, Copacabana…”
Lola is inmiddels op zoek naar een nieuwe eigenaar. Lees hier haar volledige beschrijving.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
